18/12/10

μαύρο - ασημί...








 








Βραχιολάκι χεριού...
     Και για να προλάβω τυχόν «glamorous» παραπομπές...
     Ας θυμήσω.... 
Πιο ψηλά από ένα κομματάκι ασήμι, βγαλμένο με τα χίλια ζόρια από τα σωθικά της γης...
     Έλαμπε πάντα, και για όλους,
     Η έναστρη νύχτα....




σκουλαρίκια



     










     Για τρυπημένους μπενάκηδες

     Και βγενάκηδες.

     Ο μπενάκης και ο βγενάκης φέρουν τρύπες προς προσαρμογή όμορφων στολιδιών.

     Όμως!

     Τι να πει κανείς για τις «μαύρες» τρύπες;  

     Αυτές των οποίων η σύσταση περιορίζεται σε μυστηριώδη εξαφάνιση υλικού;

     Μα τη θάλασσα ! 

     Οι μαύρες τρύπες μου φαίνονται περισσότερες από τις υπόλοιπες! 

     Μαύρες τρύπες στο σύμπαν, στην οικονομία και στο έρμο μας μυαλό που όσο κ αν προσπαθεί για μυστηριώδη εξαφάνιση προσλαμβάνοντος υλικού.

     Αδυνατεί. 

     Και δεν το χωράει ο νους!









































7/12/10

λαϊκή τέχνη

 




































Αυτό το κολιεδάκι ας είναι αφιερωμένο στη λαική τέχνη.
Κάθε φυλής, κάθε παράδοσης, κάθε εποχής...
Αφιερωμένο στην ακαναλάριστη τέχνη του καθενός, της καθεμιάς,
στην εξωακαδημαική τέχνη.
Χρωστάμε και σε αυτήν, πολλά...





χειμώνας

 








  «Υψηλές θερμοκρασίες για την εποχή»...


Όλο αυτό είναι μόνο εποχή...
Είμαστε μόνο εποχή....



Ευτυχώς!



Μα που πήγε ο χειμώνας;



                                

 «χειμερινά»  κολιέ μεσαίου μήκους...

2/12/10

steps song



…..Steps song …

…..Jumping someone else’s train
Could change the weather even cause rain!
Prefer to feel this kind of pain
Than others steps follow in vain

Thinking positive in force
Will kill the light of dark horse
Orgasm happens when relax,
Joy no need be proved to max 
Ι love dark cause I love light
Either awake or sleeping tight

No fear about Waste of space
And waste of time does not exist
Existence‘s just a crazy twist

Doing lots of stuff, No hurry
And as usual comes in fact
Will simply look extraordinary
My magic random next free act

My steps in blue
My steps in gray
My steps in red
No boss to obey
I love my steps on subway
No need explain away

I love my steps
And every day
No rules but mules
Cause Rules are jail!!!!!!!!!!!!!


      
  δ.χ.........φόρα





 σημείωση:αυτό το τραγουδάκι ψάχνει ακόμα τη μελωδία του 
λόγω της πηγής έμπνευσης του, που ήταν το "jumping someone else 's train" των "cure", την αναζητά σε παρόμοιο μουσικό προφίλ...







το δέντρο που φεύγει

         
          Μια φορά και ένα καιρό,
          ήταν ένα, δέντρο...
          Το φώναζαν, "δε θέλω να σε πληγώσω".
          Ο καρπός του ήταν πεντανόστιμος,
          με διαφορά, θα έλεγε κανείς, καλύτερος, από όλα τα άλλα φρούτα....
          Τον καρπό του δέντρου τον έλεγαν "ο δρόμος μου είναι δικός μου".
          Το δέντρο αυτό, είχε παράξενους προβληματισμους...
          Σκεφτόταν:
          "Η φύση, μου χαρίζει τους καρπούς μου,
          είναι αξιοθαυμαστοι, ναι, το παραδέχομαι, όλοι το λένε..."
          "Μα, στην πιο γλυκιά τους στιγμή, φεύγουν και μ αφήνουν...
           Και που πάνε;
           Πέφτουν στη γη και σαπίζουν...
           Nαι το προτιμούν να πέσουν και να σαπίσουν από το να μείνουν μαζί μου!
           Ή, όσοι δεν πρόλαβαν να φύγουν, τους τσιμπάνε τα πουλιά, τους δαγκώνουν τα ζώα...
           Ο καθείς έρχεται με θράσος και κατατρώει τις σάρκες των καρπών μου, που εγώ δημιούργησα και τόσο αγαπώ!
           Ή μου τα κλέβουν οι άνθρωποι βάζοντας τα σε φρικτά καλάθια...


 Δεν είναι ζωή αυτή !
Δεν είναι ζωή αυτή!
Δεν είναι ζωή αυτή!
  Δεν είναι ζωή αυτή! "


          Μια νύχτα παράξενη και βροχερή, νύχτα κατακλυσμού και θεομηνίας, το δέντρο σταμάτησε να φωνάζει "δεν είναι ζωή αυτή!".
          Έβαλε τα δυνατά του, αυτοσυγκεντρώθηκε, επιστρατεύσε ολόκληρο του το είναι!

          Φούσκωσε και ξεφούσκωσε και ίδρωσε πολύ, πιο πολύ από όσο νερό έριξε όλο το βράδυ η βροχή!

          Και ...................ΞΑΦΝΙΚΑ!

          Τα κατάφερε!
          Δεν ξανάκανε ποτέ καρπούς...
          Ένα άλλο δέντρο, στην πέρα μεριά,  μου πε πως το δε μια μέρα να τρέχει, να τρέχει, να τρέχει, δίπλα στο ποτάμι...






                           











                 σημείωση: και η ζωγραφιά και η ιστοριούλα σκαρώθηκαν αρκετό καιρό πριν.
                 Τη ζωγραφιά την έχω δωρίσει, και έτσι δεν  μπορώ να σας ενημερώσω με βεβαιότητα για το          μέγεθος, ήταν πάντως μία μικρούλα ελαιογραφία γύρω στα 20εκ*30εκ...